“Bestrijding van antibioticaresistentie door gepulseerde behandeling”

“Antibioticaresistentie is een actuele en steeds toenemende bedreiging voor de wereldwijde menselijke gezondheid. De resistentie evolueert snel omdat de belangrijkste behandeling voor bacteriële infecties de toediening van hoge concentraties antibiotica is. Omdat het vinden van de juiste, veilige dosering voor patiënten vaak niet mogelijk is of te veel tijd in beslag neemt kunnen resistente stammen ontstaan. Resistente stammen in een antibioticumvrije omgevingen hebben over het algemeen een lagere fitness dan druggevoelige stammen en zijn minder sterk in de competitie. Het is mogelijk dat we van dit fenomeen kunnen profiteren bij de behandeling van microbiële infecties. De onderzoekers Christopher Baker, Matthew Ferrari, en Katriona Shea van CIDD gebruikten wiskundige modellen om te testen of de gepulseerde behandelstrategie de concurrentie tussen gevoelige en bestaande resistente stammen kunnen exploiteren.

Bakker, Ferrari en Shea gebruiken stochastische modellen waarbij 1) het immuunsysteem reageert op resistente en gevoelige bacteriestammen, 2) het immuunsysteem reageert op bacteriestammen die resistent, gedeeltelijk resistent of gevoelig voor kunnen zijn voor antibiotica, of 3) beperkte middelen de concurrentie tussen gevoelige en resistente stammen stimuleren (geen immuunrespons). De wild type is in staat om te muteren om resistent te worden in alle modellen. Binnen deze kaders worden verschillende behandelingsschema’s gebruikt, gedefinieerd door: dosisconcentratie (hoeveelheid geneesmiddel toegediend elke puls), behandelingsfrequentie, pulsduur (fractie van de tijd tussen de pulsen), en totale behandelingsduur. Bakker, Ferrari, en Shea testten hoe deze aspecten pathogeen belasting en de waarschijnlijkheid van resistentie te verminderen.”.

Bron: Dynamic Research in Epidemics